PS. Warunkiem uczestnictwa jest praca twórcza
Mikrohistorie plenerów w Osiekach
O wystawie
P.S. WARUNKIEM UCZESTNICTWA JEST PRACA TWÓRCZA. Mikrohistorie plenerów w Osiekach.
PLEASE NOTE: PARTICIPANTS WILL BE REQUIRED TO DO CREATIVE WORK. Microhistories of the open-air festivals in Osieki
Otwarcie wystawy / The opening: 13.06.2023, 6 PM
Wystawa otwarta w dniach / Exhibition duration: 14.06 – 11.07.2023
Adres/ Venue: Fundacja Arton, ul. Foksal 11/4 Warszawa
Zespół kuratorski / The Curatorial Team:
Maja Cieślak, Hela Dondé, Adrianna Grabowska, Apolonia Grądek, Zuzia Góralczyk, Klaudia Kośmider, macieja el, Anielk, Niemyjski, Aleksandra Tarka, Amina Olszewska, Barbara Kupiec, Iza Roko, zuzia sikorska, Maria Sobczak, Natalia Popławska, Natalia Zawadzka
Międzynarodowe Spotkania Artystów, Naukowców i Teoretyków Sztuki, czyli plenery w Osiekach, odbywały się w latach 1963–1981. Wydarzenie to wpisało się w dzieje polskiej neoawangardy, stając się jednym z kluczowych punktów rozwoju sztuki współczesnej w PRL.
Inicjatywa ta narodziła się w wyniku spotkania Mariana Bogusza i Jerzego Fedorowicza w Koszalinie w 1961 roku, podczas którego pojawiła się idea łącząca zainteresowania obu artystów. Plenery w Osiekach miały wytyczać nowe ścieżki i kierunki polskiej sztuki, jednocześnie zakładając pewną decentralizację ówczesnego życia artystycznego. W konsekwencji ich organizacja wiązała się z szeregiem skomplikowanych interakcji ludzko-instytucjonalnych oraz ludzko-ludzkich.
Do zainaugurowania plenerów osieckich przyczynił się cykl spotkań towarzysko-organizacyjnych, które odbywały się głównie w maleńkim mieszkaniu przy ulicy Młyńskiej w Koszalinie. Bogusz, Fedorowicz, Irena Kozera i Ludmiła Popiel przez wiele miesięcy rozmawiali, zadawali sobie pytania, próbowali różnych rozwiązań, stale pośrednicząc między instytucjami państwowymi a środowiskiem artystycznym.
Powstałe wtedy sieci relacji międzyludzkich, zabiegi i starania organizatorów są dziś dla nas często nieczytelne lub niewidoczne. Dokumenty, zdjęcia, dziesiątki listów stały się zakurzoną pamiątką, czekającą na odkrycie tego, w jaki sposób zainicjowano słynne plenery.
Przy pracy nad naszą wystawą nie straciliśmy z pola widzenia konkretnych, często przełomowych dla polskiej sztuki prac i działań realizowanych podczas plenerów. Jednocześnie zastanawialiśmy się nad tym, co kulisy tego wydarzenia mówią nam o ówczesnej polityce kulturalnej, oraz przyglądaliśmy się codzienności pracy twórczej.
Żeby mówić o Osiekach, należy pytać nie tylko o to, czym one były, ale także o to, w jaki sposób stały się Osiekami.
Wystawa przygotowana z okazji 60. rocznicy inauguracji plenerów w Osiekach przez osoby studenckie II roku I st. Wydziału Badań Artystycznych i Studiów Kuratorskich Akademii Sztuk Pięknych we współpracy z Fundacją Osieki im. Jerzego Fedorowicza i Ludmiły Popiel.
Opieka merytoryczna / Expert supervision: dr hab. Agnieszka Popiel, prof. Uniwersytetu SWPS, dr Marika Kuźmicz, Wydział Artystycznych i Studiów Kuratorskich ASP w Warszawie
[ENG]
The International Meetings of Artists, Scientists and Art Theorists, known as the Osieki open-air festivals, were held from 1963 to 1981. The event became part of the history of the Polish neo-avant-garde and played a key role in the development of contemporary art in communist Poland.
The initiative emerged as a result of a meeting of Marian Bogusz and Jerzy Fedorowicz in Koszalin in 1961, which gave rise to an idea combining the interests of both artists. The open-air workshops in Osieki were intended to blaze the trail for the development of Polish art while assuming a certain decentralisation of artistic life. As a result, their organisation involved a series of complex human-institution and human-human interactions.
The Osieki festivals largely resulted from a series of social and organisational meetings held in a tiny flat on Młyńska Street in Koszalin. Bogusz, Fedorowicz, Irena Kozera and Ludmiła Popiel spent months talking, asking each other questions and testing various solutions, constantly mediating between state institutions and the artistic community.
The networks of interpersonal relationships that emerged at that time and the efforts and endeavours of the organisers are often incomprehensible or invisible to us today. Documents, photographs, dozens of letters have become dusty relics of a time gone by, waiting to be discovered and tell the story of how the famous open-air events came to be.
While working on our exhibition, we did not lose sight of the specific, often groundbreaking works and activities created during subsequent editions of the festival. Yet at the same time we kept in mind what the background of this event tells us about the then cultural policy and everyday creative work.
To talk about Osieki, one must ask not only what it was, but also how it came to be.
The exhibition was prepared on the 60th anniversary of the first open-air festival in Osieki by second-year students of the Faculty of Artistic Research and Curatorial Studies at the Academy of Fine Arts in collaboration with the Jerzy Fedorowicz and Ludmiła Popiel Osieki Foundation.’
Zdjęcie: Fundacja Osieki