dr Filip Burno

historyk architektury, specjalizuje się w historii architektury XIX i XX w., zajmuje się relacjami władzy i procesami urbanizacyjnymi, problemami kreowania polityki pamięci, a także wytwarzaniem przestrzeni w wyniku procesów modernizacyjnych w I poł. XX w. Ważniejsze publikacje: Świątynie nowego państwa. Kościoły rzymskokatolickie II Rzeczypospolitej (Warszawa 2012), Spektakl i modernizacja. Miasta włoskie w okresie faszyzmu, 1922 – 1945 (Warszawa 2016). Kieruje Biblioteką WBASK.

Obecnie pracuje nad książką habilitacyjną poświęconą związkom modernizmu i elektryczności. Przygotowuje konferencję „Konstrukcje nowej Polski. Projektowanie, budowanie, obrazowanie” (ASP Warszawa, listopad 2018 r.).